Kancelaria Inowrocław » Jak zachowujemy się w sądzie?

Klientów przed wytoczeniem sprawy powstrzymuje strach przed samym sądem. Strach mający w sobie po trosze coś z kafkowego lęku przed urzędnikiem, a po trosze obawy o to „jak wypadnę?” Sprawy nie ułatwiają opowieści o bezdusznych sędziach i historie rodem z horroru, które miały się przydarzyć koledze kolegi siostry ciotecznej.

Po pierwsze, nie każda sprawa kończy się przed sądem. A nawet jeśli, niekoniecznie znajdzie swój finał po wielu wyczerpujących rozprawach. Bywają sprawy kończące się na jednym posiedzeniu.

Jeżeli sprawa trafi do sądu, należy pamiętać o kilku zasadach. Niektóre z nich wynikają z przepisów, inne z sądowego savoir-vivre’u:

Punktualność – Pierwsze wrażenie jest najważniejsze, dlatego nie wypada się spóźnić, zwłaszcza na pierwszą rozprawę. Konsekwencje mogą być różne. Wyrozumiały sędzia przyjmie przeprosiny i machnie ręką. Może się jednak zdarzyć, że spóźnienie spowoduje odroczenie sprawy i nałożenie grzywny (na świadka). Pamiętaj o usprawiedliwieniu ewentualnej nieobecności.

Ubiór – wydaje się rozumieć samo przez się, że do sądu należy się odziać jeśli nie odświętnie, to co najmniej schludnie. Nie przychodzi się w krótkich spodenkach, zbyt skąpych strojach albo w kurtkach. W większości sądów mieszczą się szatnie, z których można skorzystać, a na pewno wszystkie są ogrzewane i można przed salą zdjąć zimowe odzienie. Z aprobatą sądu karnego nie spotkała się także koszulka oskarżonego z napisem „tylko Bóg może mnie sądzić”, chociaż sędzia to też człowiek, więc dam sobie rękę uciąć, że przynajmniej w myślach się do siebie uśmiechnął.

Miejsce na sali – w sprawach cywilnych powód lub wnioskodawca siada po prawej stronie sędziego, w sprawach karnych po prawej powinien siadać prokurator (oskarżyciel posiłkowy itd.), jednak w szczególnych wypadkach uwarunkowanych konstrukcją sali, w sprawach karnych może być odwrotnie. Inni niż strony obecni, siadają w ławach publiczności, a następnie, po wywołaniu przez protokolanta, stają przy „barierce”, czyli pulpicie naprzeciw sędziego. Do sali wchodzi się po wywołaniu sprawy (z głośników lub przez protokolanta), a wychodzi po „to wszystko, dziękuję” sędziego.

Zabieranie głosu – w sądach wszystko odbywa się według reguł opisanych w odpowiednich procedurach, jednak nie każdy musi znać przepisy na wylot, by wiedzieć czy można się odezwać. Co do zasady, sędziowie tak prowadzą postępowanie, że zwracają się do jego uczestników wtedy, kiedy jest to konieczne i wówczas należy zabrać głos. Niezależnie od tego jaką rolę odgrywa się w procesie, do sędziego zwraca się NA STOJĄCO. Z pewnością nie komentuje się wypowiedzi innych uczestników postępowania, nie wtrąca swoich „ale to było inaczej”, już nie mówiąc o rozmowach przez telefon, smsowaniu i innych. Rozmowy ze swoim pełnomocnikiem jeśli się zdarzają, to powinny się odbywać szeptem i niezbyt często. Pełnomocnik musi „być jak Szoszon” i uważać na rozprawie – odciąganie jego uwagi komentarzami i innymi powinno się odbywać tylko w istotnych kwestiach.

Składane wniosków – klienci często wiedzę o sądach czerpią z amerykańskich filmów i Anny Marii Wesołowskiej. Scenarzyści wyżej wymienionych dla ubogacenia bądź co bądź nudnych procedur dodają nagłe „zwroty akcji” polegające na pojawieniu się nowego dowodu, wykrzyczeniu jakiejś zmieniającej wszystko kwestii itp. Takie sytuacje, z uwagi na obowiązujące reguły nie mogą mieć miejsca – dowody należy przygotować przed rozprawą w odpowiedniej formie i przede wszystkim w porozumieniu ze swoim pełnomocnikiem.

Tyle o podstawowych zasadach. Na pewno warto, dla kurażu i powodzenia w sprawie, porozmawiać ze swoim pełnomocnikiem PRZED sprawą i rozwiać wszelkie wątpliwości. Stres i strach przed sądem może bowiem doprowadzić do negatywnych konsekwencji procesowych.